Szkoła jest miejscem, gdzie spotykają się uczniowie różnego pochodzenia, wyznania, uczniowie z odmiennych środowisk, mający różnego rodzaju problemy, m.in. zdrowotne. W naszych szkołach uczą się dzieci, które potrzebują indywidualnego podejścia. Wynika to z wielu czynników. Niezmienne jest jednak, że nauczyciele oraz wszyscy pracownicy szkoły muszą mieć świadomość problemów zdrowotnych, z jakimi borykają się niektóre dzieci. Jedną z takich sytuacji jest uczęszczanie do szkoły dziecka z cukrzycą. Zdarza się, że słowa te, nawet w obecnych czasach, wywołują lęk i niepokój. Jest to reakcja normalna, ponieważ boimy się tego, co jest nam obce, nieznane, czasem ogólnikowo zasłyszane.
Kiedy do naszej szkoły ma uczęszczać dziecko z cukrzycą, pojawiają się wątpliwości, pytania i strach. Wskazane jest wówczas, żeby ktoś, kto pewną wiedzę z danego zakresu już posiada, podzielił się nią. Od kilku lat do Szkoły Podstawowej nr 38 im. Ludwika Zamenhofa w Częstochowie uczęszcza uczennica chora na cukrzycę. Zanim jeszcze rozpocznie się nowy rok szkolny, dyrektor placówki ma za zadanie zorganizować spotkanie z rodzicami ucznia. Dobra współpraca i odpowiedni przepływ informacji to podstawa bezpieczeństwa dziecka. Wszyscy pracownicy szkoły powinni zostać przeszkoleni z zakresu wiedzy na temat cukrzycy oraz sposobów postępowania w przypadku niedocukrzenia. Mamy do czynienia z sytuacją komfortową, gdy nauczyciele uczący dziecko potrafią zmierzyć poziom cukru i zrobić zastrzyk. Komfort ten daje poczucie wewnętrznego spokoju i przyczynia się do prawidłowej reakcji w sytuacjach problematycznych. Wskazane jest także spotkanie rodziców chorego dziecka z członkami Rady Pedagogicznej. Podczas rozmowy powinien zostać omówiony przypadek konkretnego dziecka i stosownego postępowania w danych okolicznościach. Rodzice powinni poinformować, jaką metodą jest leczone dziecko, jak wygląda jego żywienie, jakie produkty spożywcze są zalecane, a czego powinno unikać, ile razy i kiedy dziecko ma badać poziom cukru, do których posiłków ma otrzymywać insulinę i ile jednostek, na jakie sytuacje nauczyciel powinien szczególnie zwrócić uwagę. Wychowawcą klasy, do której będzie uczęszczało dziecko, powinna zostać osoba, która w sytuacjach stresowych zareaguje adekwatnie i nie wywoła paniki wśród uczniów – co więcej, przygotuje ich do właściwego postępowania w razie możliwych problemów i sprawi, że każdy będzie wiedział, co ma zrobić, jak może pomóc. Rodzice chorego ucznia powinni zostać zaproszeni na rozmowę z dziećmi uczęszczającymi z nim do klasy. To, co znane, przestaje być straszne i obce. Zamiast odsunąć się, wyśmiać i odwrócić plecami, uczniowie zjednoczą się i zaczną współdziałać. Kolejna rozmowa powinna być przeprowadzona podczas zebrania z rodzicami. To oni w domach jeszcze raz omówią sytuację ze swoimi dziećmi, dadzą im wskazówki i pomogą w „poukładaniu” wszystkich wiadomości.
Dziecko chore niekiedy potrzebuje pomocy w odnalezieniu się wśród nowych kolegów i koleżanek. Rolą wychowawcy jest wspólna rozmowa o chorobie, wyjaśnienie, że osoba chora nie różni się niczym od pozostałych. Integracja i pomoc w tej dziedzinie jest niezwykle istotna. Dobrze poprowadzone rozmowy wychowawcze pomogą dziecku choremu odnaleźć się w grupie, a pozostałym zaakceptować problem. Dziecku z cukrzycą, szczególnie w klasach młodszych, należy przypominać o potrzebie wykonania badania poziomu cukru we krwi, zwłaszcza przed lekcjami wychowania fizycznego, spacerami, wyjściem na szkolny plac zabaw. Po powrocie nauczyciel musi pamiętać, że dziecko powinno zjeść drugie śniadanie. Ważne jest, by w szufladzie nauczycielskiego biurka, w pokoju nauczycielskim, w pracowni komputerowej, pokoju nauczycieli wychowania fizycznego były: kostki cukru, sok owocowy lub napój typu cola. Może się bowiem zdarzyć, że uczeń zapomniał zabrać z domu produkty szybko podnoszące poziom cukru we krwi. W gabinecie szkolnej pielęgniarki powinien znajdować się zastrzyk z glukagonem. W sytuacjach niebezpiecznych, zagrażających zdrowiu, należy natychmiast powiadomić rodziców. Dlatego też niezwykle ważne jest, by nauczyciele i dzieci mieli możliwość łatwego kontaktu telefonicznego z rodzicami. W Szkole Podstawowej nr 38 w Częstochowie w pokoju nauczycielskim znajduje się „tabliczka naszego diabetyka”, na której są wszystkie najpotrzebniejsze informacje i dane kontaktowe. Nasza uczennica posługuje się pompą insulinową. W takim przypadku może być potrzebna pomoc nauczyciela przy ustawieniu dawki insuliny. Wskazane jest, by nauczyciel sprawdził, czy nastawiona została prawidłowa dawka. Nauczyciele uczący klasę, do której chodzi osoba chora na cukrzycę, powinni pozwolić na wykonanie badania w czasie lekcji i, jeśli jest taka potrzeba, na zjedzenie posiłku lub wypicie soku. Uczennica ze Szkoły Podstawowej nr 38 ma swój „kącik cukrzyka” w szkolnym gabinecie pielęgniarki. Dobrze jest stworzyć wygodne i higieniczne warunki, w których uczeń może zbadać poziom cukru.
Bardzo ważna jest, żeby kadra nauczycielska zdawała sobie sprawę, że odpowiedzialność za prawidłowe leczenie spoczywa na rodzicach dziecka i zespole leczącym. Nauczyciel ma dać dziecku wsparcie, zrozumienie i pomoc w nagłej potrzebie. Sytuacje niebezpieczne występują bardzo rzadko. Istotna jest jednak świadomość problemu. Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 38, pani Anna Dymek, uczestniczy w szkoleniach dotyczących dziecka z cukrzycą w szkole. Swoją wiedzą dzieli się z pracownika szkoły podczas Rad Szkoleniowych, a w maju 2016 r. wystąpiła z referatem dotyczącym tego tematu podczas konferencji „Dziecko z cukrzycą w szkole” w Katowicach.
Uczeń z cukrzycą powinien być traktowany jak każdy inny. Nie jest on ani gorszy, ani lepszy od swoich rówieśników. Choroba z jaką się boryka daje mu jednak pewne prawa. Dobrze jest stworzyć szkolny kodeks praw dziecka z cukrzycą. Powinny być w nim uwzględnione: możliwość spożycia posiłku w określonych godzinach, możliwość zaspokojenia pragnienia, możliwość korzystania z toalety w czasie lekcji, możliwość uczestnictwa we wszystkich typach zajęć, także pozalekcyjnych, wycieczkach pieszych, rowerowych. Uczennica naszej szkoły aktywnie realizuje się w działaniach szkolnego koła teatralnego. Uczestniczy także w wycieczkach rowerowych. Szkoła jest dla niej miejscem przyjaznym, gdzie czuje się bezpieczna. Wspólna praca dała zatem właściwe rezultaty.