Pogotowie rodzicielskie
Rodzina bez strachu i przemocy PDF Drukuj Email

jasneczestochowa             tpd

Zadanie: Punkt konsultacyjny dla osób z problemem alkoholowym i ich rodzin "Rodzina bez strachu i przemocy"
Termin realizacji: 15.01.2018 - 31.12.2020
POGOTOWIE RODZICIELSKIE
Na pytania rodziców będą odpowiadać:
Pedagog, Rzecznik Praw Dziecka TPD - Małgorzata Wójcik
Psychoterapeuta, terapeuta rodzin - Marzena Grabińska

Pytanie
Moje dziecko stało się nerwowe w trakcie odbywania kwarantanny. Ciągle siedzi przy komputerze. Kiedy dostaje zakaz, zachowuje się nie do zniesienia. Jak pomóc mu radzić sobie z izolacją? Jak radzić sobie z pojawiającym się stresem w czasie pandemii?

Odpowiedź

Aby zapewnić poczucie bezpieczeństwa dziecku, pomocnym będą rytuały dnia. Utrzymywanie rytmu dziennego: stałe pory posiłków, godziny budzenia się, chodzenia spać. Przypilnujmy dziecka, aby przebrało się na zdalne lekcje w inny strój, postarajmy się aby uczestniczyło w zdalnym nauczaniu w pomieszczeniu innym niż to, gdzie odpoczywa i śpi. Ograniczmy dostęp pociechy do mediów. Zapewnijmy dziecku stały kontakt z rodziną i rówieśnikami, korzystając ze wszystkich dostępnych metod – telefonicznie, mailowo, za pośrednictwem komunikatorów. Czas spędzony z najbliższymi w domu potraktujmy jako okazję do pogłębienia więzi. Jeśli jest dostępny ogród lub taras, starajmy się spędzać na nim przynajmniej niewielką część dnia. Wspólnie zadbajmy o zdrowie – zbilansowane posiłki, ćwiczenia fizyczne. Zachęćmy dziecko do robienia rzeczy, na które wcześniej nie było czasu – wspólne gry, czytanie, porządkowanie, wspólne oglądanie filmów lub podjęcie nowego hobby.

Pytanie
Mój mąż nadużywa alkoholu, przez co zdecydowałam o rozwodzie. Mamy córeczkę, która w tym roku poszła do szkoły. Czy powinniśmy z nią rozmawiać o rozstaniu?

Odpowiedź
Ależ oczywiście! Rozmowa jest niezwykle istotna. I to najlepiej w trójkę – dobrze jeśli zostanie ona przeprowadzona jeszcze przed wyprowadzeniem się rodzica z domu. Rozmowa z córką powinna odbyć się dopiero wtedy, gdy Państwo podjęliście już ostateczną decyzję w tej sprawie. Dobrze jest powiedzieć dziecku o swojej decyzji wprost, nie robiąc mu nadziei na powrót. Uzasadnijcie swoją decyzję, ale bez wchodzenia w szczegóły, stosownie do wieku dziecka. Ważne, aby córka otrzymała niezbędne, konkretne informacje o tym, co się teraz będzie działo, co ulegnie zmianom, a co pozostanie tak jak wcześniej. Dziecko powinno usłyszeć jasno, że rodzice się rozstają, ale dla niego zawsze będą rodzicami i to się nigdy nie zmieni. Dobrze jest zapewnić dziecko o miłości i o tym, że rozstanie rodziców nie jest jego winą ani skutkiem jego zachowania. Dołóżcie Państwo starań, aby córka nie była obecna podczas wyprowadzki rodzica. Aby przepracować pewne rzeczy dziecko może potrzebować czasu. Ważne aby miało możliwość i przestrzeń do tego aby rozmawiać o tym, co czuje. Polecam również czytanie bajek terapeutycznych.

Więcej…
 
"Pogotowie rodzicielskie" pomoc rodzicom w trudnych sytuacjach wychowawczych Drukuj Email

Portal Internetowy
Nazwa Projektu: Prowadzenie punktu mediacyjnego pełniącego rolę konsultacyjną i usługową dla rodzin / dorosłych, młodzieży i dzieci /
zadanie wspierane przez Gminę Miasto Częstochowa 

          

Termin realizacji: 10.02.2016 - 31.12.2016.

"Pogotowie rodzicielskie " pomoc rodzicom w trudnych sytuacjach wychowawczych

 


Na pytania rodziców będą odpowiadać:
Pedagog - Małgorzata Wójcik Rzecznik Praw Dziecka
Terapeuta - Błaszczyk Magdalena

 

pytanie

Mój syn od pewnego czasu opowiada wymyślane przez siebie historie, przy czym od dwóch tygodni ich ilość z każdym dniem rośnie. Dotyczą one zwykle zachowań dorosłych dopasowanych do jego młodego wieku (np. że spieszy się do pracy, ma umówione ważne spotkanie, itp.) Sposób opowiadania wskazuje, że traktuje on te historie niezwykle poważnie.
Jak powinniśmy traktować te zachowania ? Czy mogą one prowadzić do skłonności do kłamania? Dotychczas syn był bardzo szczerym dzieckiem.

odpowiedź

Ważne jest, czy te fantazje są dominującą formą aktywności i kontaktu ze światem zewnętrznym, czy też chłopiec obok takich zachowań prezentuje inne właściwe dla jego wieku. Czy potrafi kontaktować się z rodzicami, innymi dorosłymi czy dziećmi odpowiadając na to, co dzieje się aktualnie. Czy reaguje adekwatnie do tego co się dzieje „tu i teraz”, czy też ucieka od rzeczywistości, spędza dużo czasu w jakimś wymyślonym przez siebie świecie. Trzeba tu jeszcze dodać, że fantazjowania u dzieci w wieku przedszkolnym nie można nazywać kłamstwami.
Jeżeli rodzice przeżywają niepokój związany z zachowaniami dziecka, jeżeli nagle te zachowania zmieniają się w sposób dla rodziców niezrozumiały, warto zgłosić się do psychologa dziecięcego, który będzie mógł lepiej rozpoznać źródło zachowań, wziąwszy pod uwagę różne elementy sytuacji, w jakiej żyje dziecko.

Więcej…
 


Valid XHTML & CSS | Template Design ah-68 | Copyright © 2009 by TPD/OO