Zdrowie psychiczne
Informacyjno-edukacyjny poradnik medialny PDF Drukuj Email

plakat a4 v2 kopia

1

2

3 2

 
Debata regionalna webinaria PDF Drukuj Email

Debata regionalna webinaria
"Zaburzenia depresyjne wśród dzieci i młodzieży" w ramach realizacji zadania publicznego: "Profilaktyka oraz promocja zdrowia psychicznego wśród dzieci i młodzieży"
termin realizacji: 02.08.2021r. -30.08.2021r.
Finałowy etap debaty odbędzie się w dniu 30.08.2021r. godz. 16.00
Zgłoszenia uczestników należy przesłać drogą elektroniczną
na adres email: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.


Osoby doświadczające zaburzeń psychicznych należą do grupy najbardziej zagrożonej wykluczeniem.
Raport Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę pt. „Dzieci się liczą 2017” wskazuje, że pod względem samobójstw nieletnich Polska jest na niechlubnym drugim miejscu w Europie. Zaburzenia zdrowia psychicznego są coraz poważniejszym zagrożeniem na całym świecie. Jedną z najważniejszych przyczyn pogorszenia jakości życia są tzw. zaburzenia afektywne, w tym – najbardziej rozpowszechniona spośród nich depresja. Można już bez wątpliwości powiedzieć, że mamy do czynienia z niebezpieczną chorobą cywilizacyjną. Na świecie choruje na nią ponad 320 mln ludzi.
Światowa Organizacja Zdrowia przewiduje, że w ciągu najbliższych 20 lat zaburzenia depresyjne stanie się najczęstszym problemem zdrowotnym. Wśród 28 krajów Unii Europejskie Polska pod względem odsetka osób, u których zdiagnozowano depresję, znajduje się na 10 miejscu. Polacy nadal wstydzą się chodzić do psychiatry i do psychologa bojąc się stygmatyzacji. Co prawda w ostatnich latach stajemy się bardziej otwarci na pomoc z zewnątrz, jednak jest to trudne. Tymczasem rezygnacja z szukania pomocy może się skończyć tragicznie. Zaburzenia depresyjne – zwłaszcza nieleczone – są chorobą śmiertelną. Szacunki dotyczące śmiertelności są różne: lekarze wskazują, że od 15 do 25 proc. chorych decyduje się na próbę samobójczą.

Infolinia – telefon zaufanie 666 376 133 od poniedziałku do piątku
w godz. 14.00 – 18.00 terapeuta, pedagog

Zdalne poradnictwo i konsultacje terapeutyczne Tel. 733 777 009 w godz. 19.00 – 21.00
Trener terapii, pedagog
Sierpień 2021 23,24,25, 26,31
Wrzesień 2021. 02,03,07,08,17,20,21,22,23,27,28,29,30

  

plakat a4 v3 kopia

 
Profilaktyka oraz promocja zdrowia psychicznego wśród dzieci i młodzieży PDF Drukuj Email

logo slask

Dofinansowano ze środków budżetu Samorządu Województwa Śląskiego

Realizacja zadania Województwa Śląskiego z zakresu zdrowia publicznego w 2021 roku

Profilaktyka oraz promocja zdrowia psychicznego wśród dzieci i młodzieży

W ramach realizacji zadania publicznego prowadzone są następujące rodzaje zajęć:

- Internetowy Poradnik Medialny,

- Debata Regionalna ,, Zaburzenia depresyjne wśród dzieci i młodzieży ‘’,

- Wizyty studyjne oraz specjalistyczna pomoc w stanach kryzysu psychicznego,

- Poradnictwo i konsultacje psychologiczne dla rodzin z zagrożonym zdrowiem psychicznym,

- Wideo szkolenia dla rodziców i wychowawców pt. "Depresja i samobójstwa dzieci oraz młodzieży",

- Platforma internetowa – nagrywanie i udostępnianie podcastów "One są wśród nas",

-Wirtualne zajęcia profilaktyczno- terapeutyczne,

-Infolinia – telefon zaufania .

plakat a4 v2 kopia

 
Promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym PDF Drukuj Email

 

Realizacja zadania Województwa Śląskiego z zakresu zdrowia publicznego w 2021 roku pod nazwą:

„Promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym”

Do propagowania działań programowych utworzony został Poradnik Medialny na stronie internetowej www.tpdoo.org oraz facebooku.

plakat a4 v1 kopia

 
Fotogaleria PDF Drukuj Email

IMG 20191206 090626

IMG 20191206 101654

IMG 20191206 105654

IMG 20191206 105725

IMG 20191206 110044

IMG 20191206 110634

IMG 20191206 090811

 

 
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego PDF Drukuj Email

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
W roku 2019 Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego przypada na 10 października (czwartek)

"Ten, kto chce pozostać w dobrym zdrowiu, powinien unikać smutnych nastrojów i zachowywać radosny umysł." - Leonardo da Vinci
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
Święto zostało ustanowione w 1992 roku przez Światową Federację Zdrowia Psychicznego. Jego celem jest zwrócenie uwagi na dbałość o zdrowie psychiczne, pomoc osobom chorym z naszego otoczenia, ulepszania opieki medycznej nad chorymi psychicznie i na wszystkie sprawy dotyczące zaburzeń psychicznych.
Zdrowie psychiczne
"Pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny człowieka"
Tak zdrowie psychiczne definiuje Światowa Organizacja Zdrowia (WHO). Warto zwrócić uwagę, ze zdrowie psychiczne nie jest jednoznaczne z brakiem choroby psychicznej. W życiu każdego człowieka przychodzą trudniejsze momenty kiedy jest “ciężko na duchu”. Jest wiele czynników, które mogą wpływać na gorszy samopoczucie. Ważne jest, aby zwracać uwagę na m.in takie objawy jak obniżony nastrój, długotrwały smutek, zmęczenie, lęk. Są to nieuniknione stany, jednakże dobrze jest nie lekceważyć ich, gdyż utrzymujące się dłużej tego typu objawy mogą prowadzić do rozwinięcia się chorób psychicznych.
Jak zadbać o swoją kondycję psychiczną?
-Osoby pozytywniej nastawione do świata są bardziej szczęśliwe.
Nie jest to żadnym odkryciem, że czym więcej pozytywów dostrzega się w życiu, tym wydaje się ono lepsze. Jest to niezwykle ważne dla zachowania równowagi psychicznej i emocjonalnej. Zatem nawet jeśli masz beznadziejny dzień, wszystko się sypie, to spróbuj w tej sytuacji znaleźć choć jeden pozytywny aspekt.
-"Śmiech to zdrowie"
Czy odwzajemniasz uśmiech innych osób, starasz się być miły dla innych, nawet nieznajomych? Czy idąc do domu masz czas aby zatrzymać się, powiedzieć “Dzień dobry!” sąsiadce i uśmiechnąć się, czy też pędzisz do domu ze wzrokiem wbitym w ziemię, nie zwracając na nic? Udowodniono naukowo, że śmiech wpływa pozytywnie na człowieka, między innymi przyspiesza proces zdrowienia, relaksuje. Na tym założeniu bazuje śmiechoterapia. Zatem UŚMIECHNIJ SIĘ. Spraw, aby osoby w twoim otoczeniu miały wiele powodów do radości, nie zawsze “bierz życie na serio” i czasem pośmiej się z siebie samego.
-Jedz zdrowo i ruszaj się
Odpowiednia dieta i codzienna porcja ruchu mają ogromny wpływ na samopoczucie. Jeśli pracujesz w trybie stacjonarnym, dużo czasu spędzasz siedząc czy to w aucie, pracy, szkole, na uczelni, w domu, to ważne jest aby zachować równowagę, poprzez ruch. Wyjdź na spacer, zacznij biegać albo jeździć na rowerze. Nadmiar węglowodanów w diecie może powodować senność i problemy z koncentracją, pamiętaj o zrównoważonej diecie.
-Korzystaj ze światła słonecznego
Na ile to jest tylko możliwe postaraj się aby do twojego mieszkania czy miejsca pracy wpadało jak najwięcej promieni słonecznych. Na uczelni czy w szkole staraj się zajmować miejsce przy oknie. Przebywaj na słońcu jak najwięcej.
-Dbaj o przyjaźń i znajomości
Kontakt z drugim człowiekiem nieraz ma uzdrawiającą moc. O ile lżej jest gdy ma się komu “wygadać”. Jak radośnie jest spędzić całe popołudnie w gronie najbliższych znajomych. Pamiętaj, że o relacje trzeba dbać, jeśli oczekujesz zainteresowania ze strony bliskich Twoimi sprawami, to przede wszystkim interesuj się tym co u nich się dzieje. Sam inicjuj spotkania, wyjścia. Chcesz z kimś porozmawiać? Zadzwoń, nie pisz sms czy wiadomości na portalu społecznościowym. Staraj się pamiętać o urodzinach i ważnych datach dla Twoich przyjaciół.
W ramach programu zadania publicznego z pomocą docieramy do dzieci i młodzieży oraz osób starszych, którzy mogą stanowić zagrożenie dla siebie innych osób i to my zadbamy o ich bezpieczeństwo. Realizacja programu została skierowana na ograniczenie występowania zagrożeń dla zdrowia psychicznego oraz poprawę jakość życia osób z zaburzeniami psychicznymi i ich bliskich. Program ma na celu udzielanie wsparcia i poprzez prowadzenie zajęć edukacyjnych rozwijanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach kryzysu psychicznego.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

 

 
Czas na Zdrowie Psychiczne PDF Drukuj Email

Kampania społeczna - Czas na Zdrowie Psychiczne
Termin realizacji zadania: 14.09.2018r.- 31.12.2018r.
Przedsięwzięcie ma charakter kampanii społecznej w środowisku lokalnym miasta Częstochowy - zostało skierowane na budowanie i ochronę zdrowia psychicznego uczestników zadania, profilaktykę i wczesne wykrywanie depresji oraz zaburzeń zachowania mogących doprowadzić do zaburzeń psychicznych poprzez następujące działania: zajęcia informacyjno - edukacyjne i spotkania profilaktyczne pn. ,, Lepiej zapobiegać niż leczyć ''
W siedzibie Biblioteki Publicznej Filia ul. Nowowiejskiego 15 w Częstochowie
zostanie zorganizowane forum informacyjne połączone z debatą oraz konsultacjami specjalistów zdrowia psychicznego w ramach obchodów Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego. Spotkanie informacyjno- edukacyjne odbędzie się na temat ,, Wczesna profilaktyka schorzeń psychicznych ‘’.

Do współpracy w realizacji zadania zaprosimy partnerów lokalnych.
Zadanie zostało sfinansowane przez Gminę Miasto Częstochowa

logo czewa male                               tpd

 
Ochrona i promocja zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży PDF Drukuj Email

Społeczny Ośrodek Profilaktyki oraz Wspierania Rozwoju Dzieci i Młodzieży TPD/OO w Częstochowie realizuje zadanie publiczne:
Ochrona i promocja zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży
Zadanie ma na celu głównie na zapobieganie zaburzeniom psychicznym, w ramach którego odbędą się następujące działania:
Regionalna Konferencja w Olsztynie, zajęcia profilaktyczne w szkołach oraz placówkach wsparcia dziennego, poradnictwo i konsultacje psychologiczne dla rodzin z zagrożonym zdrowiem psychicznym, systematyczna pomoc w stanach kryzysu psychicznego, zapobieganie urazom psychicznym w rodzinie i szkole, warsztaty dla rodziców- depresja wśród dzieci i młodzieży, infolinia internetowy telefon zaufania, seminarium edukacyjne na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.
zadanie zostało dofinansowane z budżetu Samorządu Województwa Śląskiego

logo slask      tpd

 
Walka z depresją PDF Drukuj Email

Walka z depresją, czyli jak opanować "złe" myśli

Margit Kossobudzka

Określenie "Mam depresję" bardzo zmieniło swoje znaczenie. Kiedyś oznaczało chwilowego doła. Dziś - poważną chorobę, która nieleczona uniemożliwia normalne życie.

O walce z depresją i ludziach, którzy mają ją za sobą, przeczytaj w książkach >>

"Umierałem z głodu, ale nie miałem siły wyciągnąć ręki po zrobioną kanapkę", "Widziałam, jak syn wdrapuje się na szafkę, chciałam wstać i ściągnąć go stamtąd, bo spadnie, ale nie byłam w stanie zrobić nic poza patrzeniem, jak spada i płacze. Modliłam się wtedy, żeby umrzeć, żeby to wszystko wreszcie się skończyło". "Bałam się. Czego? Nie wiem. Nagle poczułam, że za chwilę stanie się coś złego. Że umrę. Poszłam na balkon. Chciałam skoczyć. Czułam, że to jest to, co muszę zrobić. Mąż złapał mnie, jak przekładałam nogę przez poręcz".

Te dramatyczne wyznania to opisy ludzi chorych na depresję (Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że do 2020 roku stanie się ona drugą najczęstszą chorobą po niewydolności krążenia).

Przerażające? Dla osób zdrowych to jak czytanie horroru. Dla chorych świat, w którym muszą żyć. Osoby cierpiące na depresję nie wierzą, że ich stan kiedykolwiek się zmieni, że poczują radość i przypływ energii. Wtedy bliscy powinni im przypominać, że to umysł ich oszukuje - pokazuje tylko ciemną stronę świata. Że to choroba podsuwa im takie myśli, a z chorobą można walczyć.

Oczywiście każdy przypadek depresji jest inny. Niektórzy przechodzą w życiu jeden-dwa epizody, a po leczeniu choroba ustępuje. Inni przez lata walczą z nawrotami. Najważniejsze jest, by pogodzić się z tym, że dopadła nas depresja.

Dlaczego akurat ja?

W rozwoju depresji udział biorą zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe.

Skłonności do tej choroby częściowo mogą wynikać z naszych cech charakteru, samooceny. Tego, jak reagujemy na trudne sytuacje, co myślimy o sobie, co sądzimy o nastawieniu innych ludzi do nas samych, jakie stawiamy sobie wymagania, jak długo przeżywamy niepowodzenia.

Bardziej podatni na zaburzenia nastroju są ludzie wyjątkowo wrażliwi, mający małą odporność na stres, z tendencją do reagowania lękiem i niepokojem. Osoby mające predyspozycje do depresji często używają słów: "muszę", "powinnam", "nie wolno mi".

Depresja nadchodzi stopniowo lub atakuje nagle. Czasami pacjentom trudno zrozumieć, dlaczego w przeszłości, gdy mieli więcej kłopotów, nie mieli depresji, a teraz mają? Szczególnie wtedy, gdy w ich życiu nie dzieje się nic złego. Mają pracę, pieniądze, zdrowe dzieci, dobranego partnera. Coś jednak musiało się stać - twierdzą psychiatrzy. Wprawdzie depresję zazwyczaj poprzedza utrata kogoś lub czegoś (pracy, mienia, ale też wolności czy czasu), jednak część ludzi reaguje depresją na wyczerpanie psychiczne po okresie nadmiernej mobilizacji.

Co ciekawe, depresja nie musi się wiązać tylko z przykrymi doświadczeniami. W jej powstaniu istotne jest zwiększone zaangażowanie zarówno psychiczne, jak i fizyczne, które może dotyczyć także sytuacji przyjemnych.

Choroba o tysiącu twarzy

Nie wszyscy chorzy cierpią z powodu tych samych objawów. Nie zawsze pacjent ma depresyjny nastrój czy odczuwa wewnętrzną pustkę. U niektórych głównym objawem są zaburzenia snu, u innych brak aktywności życiowej lub dolegliwości fizyczne (m.in. bóle głowy, pleców, podbrzusza).

W świetle najnowszej wiedzy depresja związana jest z wadliwym funkcjonowaniem dwóch neuroprzekaźników w mózgu - serotoniny i noradrenaliny. Substancji tych u chorych jest po prostu zbyt mało. Niestety, wciąż nie wiadomo, co powoduje ten spadek.

Ostatnio coraz bardziej popularna staje się teoria o wpływie na rozwój depresji melatoniny. Niektórzy lekarze uważają, że depresja rozwija się w wyniku zaburzeń rytmów biologicznych: rocznych, miesięcznych czy dobowych.

Depresja dzieli się na egzogenną (zewnętrzną), czyli wywołaną reakcją na dramatyczne przeżycia, np. śmierć bliskiej osoby, oraz endogenną (wewnętrzną), gdy chory cierpi bez wyraźnych przyczyn. Tę drugą trudniej się leczy, co nie oznacza, że bez sukcesów.

Obniżenie nastroju i rozpacz po śmierci bliskiej osoby są naturalną reakcją. Gdy jednak smutek się przedłuża (np. poza trzy miesiące od żałoby) i powoduje istotne trudności w codziennym funkcjonowaniu, lekarze diagnozują depresję.

Ważne! W czasie depresji nie należy podejmować ważnych życiowo decyzji, gdyż nasze postrzeganie świata jest bardzo zmienione.

Chorobą pokrewną depresji jest dystymia. Pacjent ma obniżony nastrój, jest pesymistycznie nastawiony do świata, gorzej radzi sobie z obowiązkami, jest ciągle zmęczony, nie potrafi się cieszyć. Taki stan może trwać nawet ponad dwa lata. Dystymię trudno "wyłapać" lekarzowi, bo chory zazwyczaj jest w stanie funkcjonować i wykonywać swoje obowiązki, z tym że pogarsza się jakość jego życia. Poza tym takie osoby nie szukają pomocy specjalisty, bo swoje dolegliwości traktują jako cechę osobowości. W dystymii pogorszenia nastroju pojawiają się falowo - są dni gorsze i lepsze.

Czy to już depresja?

Pacjenci często zastanawiają się, czy zmiana ich nastroju to już depresja. Od zwykłych zmian humoru depresję odróżnia nasilenie i czas trwania objawów. Mogą one nawracać lub trwać przez dłuższy czas, prowadząc do trudności w radzeniu sobie z codziennymi obowiązkami. W najgorszym przypadku depresja - szczególnie ta połączona z lękami - może prowadzić do samobójstwa.

Lęk najsilniejszy jest w godzinach porannych. W miarę upływu dnia ustępuje, pozostawiając "tylko" niepokój. Wielu pacjentów mówi, że ten niepokój nigdy do końca ich nie opuszcza.

Uwaga dla rodziny: nie pytajcie chorego: "Czego ty się boisz?". On nie ma pojęcia czego, bo jego lęk jest irracjonalny.

Objawy somatyczne depresji powodują, że pacjenci sądzą, iż są poważnie chorzy: na tarczycę, serce czy może mają nowotwór. Odwiedzają wianuszek lekarzy specjalistów, robią dziesiątki badań, z których wynika jednak, że są zdrowi. Ale ponieważ nadal czują ból, uporczywie szukają jego źródła. Jak wynika z badań, osoby będące w depresji mają bardzo obniżony próg bólu. Cierpią w sytuacjach, w których, będąc zdrowe, tego bólu by nie czuły.

Objawem, który przyspiesza wizytę u psychiatry lub neurologa, jest bezsenność. To jeden z najbardziej znamiennych objawów depresji lub objawów ją poprzedzających.

Dla chorych najgorszy jest nawrót choroby. Gdy już się uporali z pierwszym jej atakiem i poczuli lepiej, po kilku miesiącach nagle wszystko wraca. Czują się pokonani przez chorobę. Takie sytuacje gorzej znoszą mężczyźni.

Jak leczyć?

Depresję na pierwszym etapie leczy się za pomocą środków stabilizujących nastrój. Mają one za zadanie zwiększyć ilość serotoniny i noradrenaliny w mózgu chorego. W miarę działania leków psychiatrzy często kierują pacjentów na psychoterapię. Leki mają za zadanie wyprowadzić chorego z najcięższego stanu (w którym i tak nie nawiąże relacji z psychologiem). Psychoterapia z kolei ma pomóc w dalszej walce z chorobą oraz ewentualnie z jej nawrotami.

W Polsce zarejestrowanych jest kilkadziesiąt preparatów do leczenia depresji. Są wśród nich leki nowej generacji - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) zwiększające poziom tego związku w mózgu. Jeszcze nowszą grupą leków są inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI).

Do starszych leków należą inhibitory monoaminooksydazy (MAOI - pierwsze leki antydepresyjne odkryte na początku lat 50.; blokują działanie enzymu rozkładającego serotoninę i noradrenalinę) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA - o skuteczności podobnej do tych nowoczesnych, ale wywołujące dużo działań niepożądanych).

Nowością w leczeniu depresji jest agomelatyna - pochodna melatoniny (hormonu związanego m.in. z zasypianiem). Ma ona za zadanie regulować rytmy około dobowe człowieka. Działa antydepresyjnie, ale bez wpływu na poziom serotoniny. Jak twierdzą jej producenci, lek ten działa już po tygodniu od rozpoczęcia kuracji.

Oprócz leków stabilizujących nastrój w depresji stosuje się też leki wspomagające - uspokajające i przeciwlękowe.

Wiele osób nie chce leczyć depresji lekami, bojąc się, że zażywane środki zmienią ich osobowość.

To nie jest możliwe. Nowoczesne leki typu SSRI czy SNRI działają wyłącznie na objawy depresji, "nie pomieszają nam w głowie", nie powodują również uzależnienia. Prawdą jest za to, że sama depresja zmienia człowieka. Pacjenci powtarzają, że ich spojrzenie na świat przed chorobą i po niej się różni.

Problemem w leczeniu depresji jest za to tolerancja leku oraz czas, po jakim kuracja zaczyna przynosić efekty - zazwyczaj po dwóch tygodniach, niekiedy później. Skuteczność leczenia można określić po czterech-sześciu tygodniach.

To trudny okres dla pacjentów i warto, by zdawali sobie z tego sprawę. Nie dość, że lek w ich mniemaniu nie działa, to czasem mają wrażenie, że jeszcze pogarsza ich stan. Niekiedy pacjent źle się czuje, biorąc zalecone środki, i trzeba je zmienić. Na szczęście jest w czym wybierać i zazwyczaj udaje się dobrać lek, który chory dobrze znosi.

Uwaga! Nie odstawiajmy leków na własną rękę. O swoich odczuciach powinno się informować lekarza. To on ustali, czy należy zmienić lek na inny, czy poczekać, aż sytuacja się ustabilizuje i środki zaczną działać.

Po kuracji trzeba też odstawiać je stopniowo, żeby uniknąć działań niepożądanych.

Leki należy brać jeszcze kilka miesięcy po uzyskaniu poprawy stanu zdrowia.

Ważne! Nawroty depresji są w 85 proc. spowodowane przedwczesnym odstawieniem leków.

Inne metody leczenia depresji

Należą do nich: fototerapia (w depresji sezonowej), elektrowstrząsy, w szczególnych przypadkach operacje.

Elektrowstrząsy są dla osób, u których zawiodło leczenie farmakologiczne. Stosuje się je wyłącznie w warunkach szpitalnych. Zabieg wykonuje się w kilkuminutowej pełnej narkozie. Polega on na przyłożeniu do skroni na dwie-trzy sekundy elektrod, przez które przepływa prąd o niskim natężeniu. Choć brzmi to makabrycznie, są lekarze będący zwolennikami tej metody, przekonujący, że daje ona czasami doskonałe wyniki leczenia.

Objawy depresji

- obniżony nastrój;

- uczucie smutku i zobojętnienia;

- niemożność przeżywania radości;

- stałe uczucie niepokoju, lęku;

- napady lęku;

- zaburzenia snu: sen przerywany i przedwczesne budzenie się;

- spadek apetytu i utrata masy ciała;

- zaburzenia pamięci i koncentracji (pojawiają się jako jedne z pierwszych i znikają jako jedne z ostatnich);

- spowolnienie myślenia i tempa wypowiedzi;

- obniżenie szybkości i łatwości podejmowania najprostszych decyzji aż do braku możliwości podejmowania ich w ogóle;

- zwolnienie ruchów, w skrajnych sytuacjach nawet do bezruchu;

- spadek lub całkowity brak zainteresowania seksem;

- unikanie bliskości z kochanymi osobami.

Jak często atakuje

1. Pod względem liczby zachorowań depresja stanowi obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie - cierpi na nią około 120 mln osób.

2. Na depresję choruje aż 10 proc. Polaków (wg danych zespołu ds. walki z depresją działającego przy ministrze zdrowia).

3. Kobiety cierpią na depresję dwa razy częściej niż mężczyźni.

Więcej: http://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,105645,7572576,Walka_z_depresja__czyli_jak_opanowac__zle__mysli.html

 
Dlaczego moje dziecko boi się szkoły? PDF Drukuj Email

Dlaczego moje dziecko boi się szkoły?

Pierwsze dni w szkole to wielkie przeżycie dla Twojego dziecka. Nie rzucaj go więc na głęboką wodę i nie odpytuj po przyjściu ze szkoły. Stawiaj na poznawanie relacji z nowego miejsca. Dzięki temu dowiesz się jak dziecko odnajduje się w nowym otoczeniu. Nie zapominaj również kolejnych etapach edukacji Twojego dziecka, bo na rozpoczęciu roku sprawa się nie kończy. Pomagaj mu odrabiać lekcje, jeśli Cię o to poprosi - odpytuj z wierszyka, a kiedy coś się nie uda - wspieraj. Bez wsparcia najbliższych dziecko bardzo szybko się zniechęca i traci zapał do dalszej nauki. Uświadom swoje dziecko, że potknięcia zdarzają się każdemu, ale są tylko po to, aby być coraz lepszym. Przecież nikt nie zrezygnuje z jazdy na rowerze tylko dlatego, że raz się wywalił i zdarł kolano! Pamiętaj również, aby za postępy nagradzać, ale za niepowodzenia nie karcić.
Porozmawiaj z dzieckiem o jego obawach. Staraj się racjonalnie wytłumaczyć, że szkoła jest miejscem przyjaznym dla każdego dziecka. Tam dziecko zawsze może znaleźć pomoc dorosłych, ale też kolegów. Dziecko nie powinno z góry nastawiać się źle. To może się położyć cieniem na jego edukacji w tej szkole. Lęki często nie pozwalają na efektywną naukę. Dziecko, które nie będzie chciało przebywać w danej szkole, na pewno się niczego nie nauczy. Jeśli Twoje dziecko tego zapragnie, to wybierz się z nim kilka dni przed rozpoczęciem roku do jego przyszłej szkoły. Oprowadź go po szkole, pokaż przyjazne kolorowe miejsca, świetlicę, w której można się bawić podczas przerw. Ukaż szkołę jako miejsce nie tylko nowych wyzwań, ale też zabaw. To pomoże mu się lepiej zaadoptować w nowym środowisku. Rozpoczęcie nauki w szkole powinno być traktowane jako nowe wyzwanie, z którym na pewno szybko sobie poradzimy.

Na pewno Twoje dziecko będzie w klasie z jakimś dzieckiem z okolicy. Jeśli do tej pory się nie znali, to warto się zapoznać. Dzieciom trudno nawiązywać kontakty z innymi rówieśnikami, kiedy znajdują się w otoczeniu, w którym nie czują się bezpiecznie. Jeśli znasz mamę tego dziecka, to zapoznaj również ze sobą wasze dzieci i pozwólcie im się zaprzyjaźnić. Na pewno obojgu będzie się szło pewniej do nowego miejsca mając ze sobą kolegę od serca, z którym będzie można spędzać przerwy i razem siedzieć w ławce.

 
Objawy zaburzeń psychicznych u dzieci PDF Drukuj Email

Objawy zaburzeń psychicznych u dzieci
Po czym rodzice, opiekunowie lub nauczyciele mogą rozpoznać, że dziecko lub nastolatek znalazły się właśnie w kryzysie psychicznym?

Bunt u nastolatka – to może być depresja

- Nie jest to wcale łatwe do rozpoznania. Dziecko będące w kryzysie psychicznym, np. samobójczym, to nie zawsze jest dziecko smutne, płaczące i bez energii. Często kryzys ten jest maskowany. Wtedy jego oznaką może być niepokój, agresja, autoagresja czy wagarowanie – mówi prof. Agnieszka Gmitrowicz, psychiatra dziecięco-młodzieżowy z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, która specjalizuje się w prewencji samobójstw.
Ekspertka podkreśla, że blisko 90 proc. zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży jest spowodowanych zaburzeniami psychicznymi, z czego połowę stanowią zaburzenia depresyjne.
Większość zaburzeń psychicznych u dzieci objawia się łącznym występowaniem objawów z czterech podstawowych obszarów:
• zaburzeń emocjonalnych
• zmian w zachowaniu
• opóźnień w rozwoju
• trudności w relacjach społecznych.
- Pamiętajmy, że w populacji dzieci i młodzieży powszechne jest doświadczanie kryzysów rozwojowych, kryzysów adolescencji, dorastania. Młoda osoba boryka się m.in. z walką o swoją autonomię, frustracją spowodowaną ograniczaniem jej praw (m.in. prawa do decydowania o sobie) i wieloma innymi problemami, które mogą powodować, że czuje się nieatrakcyjne, gorsze albo odrzucone. Takie dziecko lub nastolatek, nie radząc sobie, często woła o pomoc w sposób dramatyczny. Niestety, nierzadko zdarza się, że nie otrzymuje wsparcia ani w rodzinie, ani w szkole – mówi prof. Agnieszka Gmitrowicz.
Choć generalnie, na kryzysy psychiczne narażeni są wszyscy młodzi ludzie, to jednak eksperci potwierdzają, że istnieją też grupy podwyższonego ryzyka. Nietrudno się domyślić, że chodzi przede wszystkim o dzieci i młodzież z rodzin dysfunkcyjnych (niewydolnych wychowawczo), które są często biedne, zaniedbane, odrzucone, wykluczone i doświadczają różnych form przemocy.

Depresja może się pojawić nawet u małego dziecka

Na tym jednak nie koniec. Pod silną presją psychiczną znajduje się również spora liczba młodych osób z tzw. „normalnych” rodzin. Na przykład takich, które mają ograniczone zdolności intelektualne i werbalne, różnego rodzaju dysfunkcje ruchowe, zaburzenia koordynacji, ale także borykające się z nadwagą lub otyłością czy trądzikiem. Problemy mają też dzieci, którym stawia się nierealistyczne wymagania. Dziecko z zamożnej rodziny także może czuć się odrzucone, jeśli nie respektuje się jego potrzeb emocjonalnych.
Eksperci oceniają, że na zdrowie psychiczne młodego pokolenia nie wpływają też korzystnie nowe technologie komunikacyjne. Z badań wiadomo, że przeciętny polski nastolatek zanurza się w wirtualnym świecie internetu już na ponad 3 godziny dziennie.
- Dawniej ludzie żyli w rodzinach generacyjnych, wielopokoleniowych. Dużo ze sobą rozmawiali. Teraz, młodzi ludzie coraz częściej porozumiewają się półsłówkami, SMS-ami, a dzieci z tzw. „pokolenia Z” prawie w ogóle nie komunikują się ze sobą w inny sposób niż w cyberprzestrzeni. Nawet gdy się spotykają to zbytnio nie rozmawiają ze sobą, bo skupieni są ciągle na swoich smartfonach – mówi prof. Agnieszka Gmitrowicz.
Fakty i mity na temat psychiatrii
Choć ze zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży jest u nas coraz gorzej, to jednak z uwagi na funkcjonujące wciąż w społeczeństwie szkodliwe stereotypy, spora część rodziców wcale nie kwapi się do pójścia z dzieckiem po pomoc do specjalisty.

- Musimy odczarować ten temat. Ludzie wciąż bardzo źle reagują na słowo psycholog, a na słowo psychiatra to już szczególnie, a przecież to jest lekarz, osoba, która pomaga – mówi Marek Michalak, Rzecznik Praw Dziecka.
Eksperci sugerują, że w celu zmiany nastawienia społecznego do psychiatrii, należy zmienić sposób mówienia (narrację) na jej temat, na przykład zastępując wyrażenie „opieka psychiatryczna” bardziej adekwatnym określeniem „leczenie psychiatryczne”. Wbrew temu co sądzi wielu rodziców, pójście do psychiatry z dzieckiem nie zawsze wiąże się z leczeniem przy użyciu farmakoterapii.
- W psychiatrii dzieci i młodzieży postępowaniem pierwszego rzutu u osób z zaburzeniami jest psychoterapia lub interwencja psychologiczna. To od nich powinno zaczynać się leczenie – mówi dr hab. Barbara Remberk.
Jak wygląda badanie psychiatryczne dziecka
Standardowo składa się ono z następujących elementów:
• wywiadu zebranego od rodziców,
• wywiadu zebranego od dziecka,
• informacji uzyskanych od nauczycieli,
• badania pediatrycznego i neurologicznego,
• badania psychologicznego,
• badań dodatkowych.
Warto dodać, że w rozwiązaniu problemów psychicznych dziecka często nie wystarcza terapia indywidualna. Nierzadko zaleca się również terapię rodzinną. Ale, żeby miało to sens, terapia musi potrwać co najmniej kilka miesięcy.
Wobec pękających w szwach szpitali psychiatrycznych – z powodu epidemii zaburzeń psychicznych z jednej strony i jednoczesnego niedoboru wykwalifikowanych specjalistów z drugiej (w Polsce jest tylko 400 psychiatrów dziecięco-młodzieżowych) – eksperci podkreślają, że kluczową sprawą jest profilaktyka zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży, za którą odpowiedzialni są dorośli.
Jak wychować szczęśliwe dzieci?
- Żeby móc skutecznie pomagać dzieciom często trzeba najpierw nauczyć ich rodziców świadomego, uważnego słuchania i rozmawiania. Rodzice są przecież najważniejszą, pierwsza linią obrony. Niestety, często jednak ta linia zawodzi – mówi prof. Agnieszka Gmitrowicz.

Cyberprzemoc: jak uchronić przed nią swoje dzieci

Jak zatem rodzice, opiekunowie i wychowawcy mogą lepiej zadbać o zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży? I jak mają skutecznie pomagać im w kryzysie?
Aby znaleźć praktyczne odpowiedzi na te pytania warto zacząć od lektury wyjątkowego bloga – „Porcelanowe Aniołki” – tworzonego przez nastolatki, które wygrały walkę z depresją. Za pośrednictwem tego bloga informują one wszystkich zainteresowanych o przyczynach, skutkach, objawach, przebiegu i leczeniu depresji. Robią to na podstawie własnych doświadczeń, ale co ważne, również przy merytorycznym wsparciu specjalistów.
Poniżej przedstawiamy kilka refleksji i zarazem podpowiedzi dla rodziców, dotyczących tego jak wesprzeć dziecko chore na depresję, które opublikowała na blogu jego nastoletnia założycielka - Amelia Gruszczyńska.
• Wielu bliskich próbowało mi pomóc w chorobie, jednak nie zawsze wiedzieli, w jaki sposób mogą to zrobić. Niektóre ich słowa kierowane wtedy w moją stronę w dobrych intencjach sprawiały, że czułam się niezrozumiana i pogrążałam się w negatywnych myślach. Nie mów dziecku: „będzie dobrze.”, „inni mają gorzej”, „po prostu się uśmiechnij”, „to po prostu stres”. Zamiast tego powiedz: „jestem przy Tobie”, „kocham Cię”, „nie rozumiem w pełni co przeżywasz, ale nadal jesteś dla mnie ważny/a”, „nie zostawię cię” i daj dziecku to poczuć.
• Jeżeli u Twojego dziecka została zdiagnozowana depresja, wiedz, że ono bardzo potrzebuje Twojego wsparcia, nawet jeżeli w tym momencie Cię odpycha.
• Okaż dziecku bezwarunkową miłość. Oczywiście, nie oznacza to zgody na wszystkie jego zachowania. Miłość bezwarunkowa jest miłością pełną troski i akceptacji, niezależnie od uczuć czy stanu zdrowia drugiej osoby.
• Nie obiecuj dziecku niczego, czego nie możesz spełnić. Mów tylko to, co jest szczere i pozostaje w zgodzie z Tobą.
• Oprócz tego warto samemu udać się na psychoterapię indywidualną lub skorzystać z terapii rodzinnej. Jest to niełatwe, ponieważ potrzeba wtedy odkryć swoje emocje i zrozumieć popełnione błędy, ale długofalowo daje to dobre efekty. Odnajdziecie spokój i będziecie lepiej potrafili pomóc swojemu dziecku.

Kiedy z dzieckiem do psychologa?

Wsparcie rodziców dla dziecka będącego w kryzysie psychicznym jest bardzo ważne, ale może jednak nie wystarczyć do jego pokonania. W cięższych przypadkach tego rodzaju wsparcie nie jest w stanie zastąpić pomocy profesjonalistów.
„Uświadamiamy, że jedyną skuteczną metodą na uwolnienie się od chronicznego cierpienia w depresji, jest leczenie – ważne są tu zarówno psychoterapia, jak i farmakoterapia, a w niektórych przypadkach konieczna jest hospitalizacja” – piszą porcelanowe aniołki na swoim blogu.
Dlatego najlepiej jest spróbować temu wszystkiemu zapobiec, zawczasu poświęcając swoim dzieciom odpowiednią ilość czasu i uwagi. Eksperci sugerują m.in., żeby w ramach profilaktyki, rodzice, którzy mają problemy z dziećmi, zainwestowali swój czas w prowadzony przez wykwalifikowanych instruktorów trening, zwiększający kompetencje w zakresie:
• umiejętności społecznych
• umiejętności rodzicielskich
• wzmacniania odporności psychicznej dzieci oraz ich poczucia własnej wartości
• asertywności i radzenia sobie ze stresem.
W ten sposób można zmniejszyć ryzyko wystąpienia ostrego kryzysu psychicznego u dziecka, nie tylko w bliskiej, ale też i dalekiej perspektywie czasowej, choć 100-procentowych gwarancji sukcesu oczywiście nie ma. Trzeba bowiem pamiętać, że na wiele czynników ryzyka zaburzeń psychicznych nie mamy większego wpływu.
Jak budować poczucie własnej wartości u dziecka
Rodzice, którym zależy na budowaniu poczucia wartości u dziecka:
• okazują dziecku swoją miłość i czułość;
• wytyczają granice i uczą zasad, jakimi rządzi się świat;
• jasno mówią o swoich oczekiwaniach;
• pozwalają dziecku na samodzielność;
• pokazują, że wierzą w kompetencje i możliwości dziecka;
• pozwalają doświadczać dziecku własnej sprawczości nawet w wykonywaniu drobnych czynności; pokazują mu, że ma ono wpływ na swoje życie, że, podejmując rożne działania, przejmuje nad nim kontrolę;
• pokazują dziecku, że wierzą w jego dobroć;
• akceptują uczucia dziecka i swoje – zarówno te przyjemne jak i nieprzyjemne;
• potrafią przyznać się do błędu i przeprosić;
• potrafią przyjmować krytykę na swój temat;
• potrafią przyjmować komplementy, ale również obdarzyć komplementem dziecko;
• doceniają wysiłki, starania dziecka, nawet jeśli nie zawsze wszystko mu się udaje;
• mają dystans do siebie i poczucie humoru na własny temat;
• liczą się ze zdaniem i potrzebami dziecka.
Na zdrowie psychiczne pracuje się od pierwszego dnia życia
- W powstawaniu zaburzeń psychicznych bierze udział wiele czynników (np. mogą mieć podłoże endokrynologiczne czy neurodegeneracyjne). Diagnozując i lecząc pacjenta musimy więc mieć bardzo szerokie spojrzenie. Nie zawsze jednak udaje się ustalić przyczyny takich zaburzeń. Na ten moment u 30 proc. pacjentów udaje się znaleźć podłoże danego zaburzenia – mówi prof. Agnieszka Słopień, kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.

Stres przyczyną chorób. Nie zgadniesz, jak wielu

Przykładem złożonej, wieloczynnikowej choroby jest m.in. depresja. To właśnie dlatego tak trudno jest wskazać jedną jej przyczynę. Na wystąpienie depresji mogą mieć wpływ m.in. traumy z dzieciństwa, trudności w relacjach z rówieśnikami, problemy w szkole, czy w domu, które w pewnym momencie zaczynają się kumulować. Ale czasami nie potrzeba żadnej konkretnej sytuacji, aby choroba się ujawniła, bo depresja może mieć również przyczyny biologiczne.
Eksperci podkreślają, że na zdrowie psychiczne pracuje się już od najwcześniejszych lat życia (włączając w to również okres ciąży i wiek niemowlęcy).
- Widać to na oddziałach neonatologicznych. Kontakt mamy z wcześniakiem, od samego początku, mówienie do niego, śpiewanie, kangurowanie, jest niezwykle istotne nie tylko dla rozwoju bliskości, ale też na rozwój języka. Razem z językiem rozwija się myślenie i rozpoznawanie własnych emocji, co później przekłada się na funkcjonowanie psychiczne młodego człowieka – mówi prof. Agnieszka Słopień.

Podstawą zdrowia psychicznego dziecka jest więc oparta na zaufaniu i miłości, bliska relacja z rodzicami (opiekunami). Nie jest w stanie jej zastąpić nawet najlepszy tablet, ani szerokie grono wirtualnych przyjaciół z „fejsa” albo „snapa”.
Gdy sprawy zaszły za daleko: gdzie szukać ratunku
Warto wiedzieć, że poza służbą zdrowia, fachową pomoc psychologiczną można uzyskać również w wielu innych miejscach (instytucjach), takich jak:
• Centrum wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego – 800 70 2222
• Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży – 116 111
• Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka – 800 12 12 12
• Telefon Zaufania dla Osób Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym – 116 123
• Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci – 800 100 100
• Policyjny Telefon Zaufania – 800 12 02 26
• Poradnie pedagogiczno-psychologiczne w szkołach
• Powiatowe centra pomocy rodzinie
• Lokalne ośrodki (centra) interwencji kryzysowej
• Pomocowe strony internetowe: pokonackryzys.pl, liniawsparcia.pl, pogotowieduchowe.pl.
• W przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia Twojego bądź drugiej osoby zadzwoń na numer alarmowy – 112.
Eksperci pocieszają, że osoby zmagające się z zaburzeniami psychicznymi, dzięki rozwojowi nauki, mają dziś dostęp do wielu nowych, bardzo skutecznych metod leczenia, zarówno psychoterapeutycznych jak i farmakologicznych.
- To nieprawda, że psychiatria i psychiatrzy zajmują się wyłącznie przepisywaniem pacjentom leków. Psychiatrzy patrzą dziś na pacjentów całościowo i starają się dobrać najlepsze metody, z wielu możliwych, do leczenia danego, indywidualnego przypadku. Rodzice bardzo obawiają się leków. I choć te leki są niedoskonałe, mają skutki uboczne i wielu pacjentom nie są w stanie pomóc, to jednak jakość życia pacjentów chorujących np. z powodu schizofrenii, dzięki lekom zdecydowanie się poprawiła – mówi prof. Agnieszka Słopień.
Znajmy i respektujmy prawa dziecka!
Na koniec warto przypomnieć słowa wybitnego przedwojennego pedagoga, Janusza Korczaka, który powiedział: „nie ma dzieci są ludzie”. Zwrócił on w ten sposób uwagę na fakt, że dzieci, podobnie jak dorośli, mają swoje prawa. Chodzi jednak nie tylko o ogólne prawa człowieka, ale także specjalne prawa dziecka. Gdyby były one powszechnie znane i respektowane, z pewnością stan zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży byłby lepszy, a dzięki temu dałoby się uniknąć wielu kryzysów psychicznych i rodzinnych tragedii. Przypomnijmy zatem najważniejsze z tych praw:
• Prawa osobiste umożliwiające rozwój dziecka: prawo do życia, prawo do tożsamości, prawo do rozwoju, prawo do wychowania w rodzinie, prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do informacji;
• Prawa polityczne / publiczne: prawo do wyrażania własnych poglądów, prawo do uczestniczenia w stowarzyszeniach;
• Prawa socjalne: prawo do godnych warunków życia i odpowiedniego poziomu życia, prawo do opieki zdrowotnej, prawo do odpoczynku;
• Prawa ekonomiczne: prawo do nauki, ochrona prawna pracy podejmowanej, czy to w ramach obowiązku nauki czy wakacyjnego zarobku.

 
Więcej artykułów…
<< Początek < Poprzednia 1 2 3 Następna > Ostatnie >>

JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL
Valid XHTML & CSS | Template Design ah-68 | Copyright © 2009 by TPD/OO